Μεταφυσικές Αναζητήσεις
Τα μεταφυσικά προβλήματα απασχολούν σχεδόν όλους τους ανθρώπους. Γι’ αυτό παρουσιάζεται αυτή η σειρά των κειμένων, μέσα από τα οποία θα δοθούν με απλό και κατανοητό τρόπο, απαντήσεις σε όλα τα μεταφυσικά θέματα και ερωτήματα. η Μεταφυσική. Είναι η άλλη πλευρά της φυσικής πραγματικότητας. Όπως ένα νόμισμα έχει δύο όψεις, έτσι υπάρχουν και δύο υποστάσεις όλων των πραγμάτων, η φυσική και η μεταφυσική.
Το ερώτημα εάν υπάρχει ή όχι Θεός απασχολεί σχεδόν όλους τους ανθρώπους. Εδώ θα το εξετάσουμε από την πλευρά της λογικής, μέσα από τη σύγκριση με γνωστές καταστάσεις.
Το πιο γνωστό παράδειγμα είναι ένα μηχάνημα ή ένας ζωγραφικός πίνακας. Η συναρμολόγηση των εξαρτημάτων στο μηχάνημα ή ο συνδυασμός των χρωμάτων στον ζωγραφικό πίνακα, σημαίνουν ότι υπάρχει κάποιος δημιουργός πίσω απ’ όλα αυτά. Όμως ούτε ο τεχνίτης ούτε ο ζωγράφος μάς είναι γνωστοί.
Οι βιολογικοί μηχανισμοί των σωμάτων στα έμβια όντα είναι άπειρες φορές πιο πολύπλοκοι και από τον τελειότερο μηχανισμό. Επίσης η ωραιότητα της φύσεως είναι άπειρες φορές ανώτερη από την εμφάνιση ενός ζωγραφικού πίνακα. Άρα, με την ίδια λογική, συμπεραίνουμε ότι υπάρχει κάποιος δημιουργός πίσω απ’ όλα αυτά.
Το να νομίζει κάποιος ότι όλα έγιναν τυχαία, είναι το ίδιο σαν να ισχυρίζεται ότι τα εξαρτήματα του μηχανήματος συναρμολογήθηκαν τυχαία ή ότι τα χρώματα στον πίνακα συνδυάστηκαν από τυχαίες φυσικές διαδικασίες.
Στα έμβια όντα υπάρχει και η ιδιότητα της κίνησης. Η ύλη όμως είναι αδρανής, δηλαδή δεν έχει την ικανότητα να κινείται από μόνη της. Επομένως η ικανότητα των όντων να κινούνται από μόνα τους, οφείλεται σε έναν παράγοντα έξω από την ύλη. Αυτός, όπως έχουμε αναφέρει, είναι η θεϊκή ουσία της ψυχής. Δηλαδή, η ψυχή είναι εκείνη που μεταδίδει την ενέργεια της κίνησης μέσα στον πολύπλοκο μηχανισμό του σώματος.
Η διαδικασία αυτή συγκρίνεται με το ηλεκτρικό ρεύμα. Όταν πατάμε τον διακόπτη, ανάβει το φως μέσα στο δωμάτιο. Θεωρούμε πολύ φυσικό αυτό που συμβαίνει, διότι το έχουμε συνηθίσει. Όμως πίσω από αυτό το απλό φαινόμενο υπάρχει ένα ολόκληρο μηχανολογικό σύστημα, με αφετηρία τη γεννήτρια που παράγει το ρεύμα. Συνεπώς, για να ανάψει το φως, η πρωταρχική αιτία είναι η γεννήτρια.
Έτσι και για όλα όσα συμβαίνουν στο Σύμπαν, υπάρχει μία πρωταρχική αιτία. Αυτή είναι ο Θεός, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως η Μέγιστη Γεννήτρια του Σύμπαντος, διότι μεταδίδει την ενέργειά του για την κίνηση των πάντων, χωρίς ο ίδιος να είναι ορατός, όπως δεν είναι ορατό και το ηλεκτρικό ρεύμα.
Παρόμοιο είναι και το παράδειγμα του ηλίου. Όλα όσα συμβαίνουν στον κόσμο μας, εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα από την ηλιακή ενέργεια. Εάν δεν υπήρχε ο ήλιος, δεν θα υπήρχε καθόλου ζωή στη Γη. Από αυτή την πλευρά, ο Θεός χαρακτηρίζεται ως ο Μέγας Ήλιος του Σύμπαντος, ο οποίος διοχετεύει την ενέργειά του και ζωογονεί τα πάντα. Έτσι είναι λογικό ότι υπάρχει, γιατί στην αντίθετη περίπτωση δεν θα υπήρχε τίποτε.
Ένας νεότερος φιλόσοφος είπε, ότι όποιος δεν παραδέχεται ότι υπάρχει Θεός, μοιάζει με έναν τυφλό που δεν παραδέχεται ότι υπάρχει ήλιος. Συνεπώς η αθεΐα δεν είναι απλώς απιστία, αλλά πιο πολύ είναι άγνοια και έλλειψη κριτικής σκέψης.
Ο ίδιος ο Θεός δεν ενεργεί άμεσα, αλλά μέσω των όντων που έχει δημιουργήσει. Αυτό μπορούμε να το κατανοήσουμε, εάν Τον παραβάλλουμε με τον διευθυντή μιας ορχήστρας. Οι οργανοπαίκτες και οι τραγουδιστές δεν μπορούν να συντονιστούν από μόνοι τους για να αποδώσουν σωστά το μουσικό έργο, αλλά διευθύνονται από τον μαέστρο. Ο μαέστρος δεν παίζει κάποιο όργανο, αλλά με τις κινήσεις του ρυθμίζει τις ενέργειες όλων των μελών. Έτσι κι ο Θεός είναι ο Μέγας Μαέστρος του Σύμπαντος. Ο αρμονικός συνδυασμός και η ομαλή λειτουργία των πάντων για εκατομμύρια χρόνια, είναι η πιο λογική απόδειξη ότι οφείλονται σε κάποιον γενικό συντονιστή. Διότι αν δεν υπήρχε συντονιστής, τα πάντα θα κατέληγαν στο χάος.
Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι, και μάλιστα οι προσωκρατικοί, είχαν συλλάβει πολύ καθαρά την έννοια του Θεού, όπως έχουμε αναπτύξει στο βιβλίο μας «Η έννοια του Θεού στην Προσωκρατική Φιλοσοφία». Ενδεικτικά αναφέρω τα λόγια του Ξενοφάνη: «Ένας Θεός υπάρχει, ο μέγιστος μεταξύ των θεών και των ανθρώπων, ο οποίος δονεί τα πάντα με τη δύναμη του νου του» (Αποσπάσματα 23 και 25). Αυτή η έκφραση, ότι ο Θεός «δονεί τα πάντα με τη δύναμη του νου του» είναι αξιοθαύμαστη. Την ίδια έννοια έχει και το «πρῶτον κινοῦν ἀκίνητον» κατά τον Αριστοτέλη, δηλαδή το στοιχείο που αποτελεί την πρώτη κινητήρια δύναμη των πάντων, ενώ το ίδιο είναι ακίνητο.
Εάν όλα αυτά τα εξετάσει κάποιος χωρίς προκαταλήψεις, θα αντιληφθεί ότι είναι αυτονόητο πως ο Θεός υπάρχει. Όμως το τι είναι ο Θεός, δεν είμαστε σε θέση να το εξετάσουμε.
Ευχαριστώ.
Βιβλιογραφία:
Ο Πνευματισμός και ο Σύγχρονος Άνθρωπος
Η έννοια του Θεού στην Προσωκρατική Φιλοσοφία