Τα Ασκληπιεία ήσαν τα νοσοκομεία της Αρχαίας Ελλάδος. Έλαβαν το όνομά τους από τον θεό της Ιατρικής, τον Ασκληπιό, ο οποίος εθεωρείτο υιός του Απόλλωνος[1].

      Όλες οι πόλεις στην Αρχαία Ελλάδα είχαν και τα Ασκληπιεία τους. Τα σημαντικότερα από αυτά ήσαν της Τρίκκης στη Θεσσαλία, της Επιδαύρου και της Κω. Μέσα σε αυτά, εφαρμόζοντο στους ασθενείς διάφορες θεραπευτικές μέθοδοι, με δίαιτες, λουτρά, μαλάξεις, γυμναστικές ασκήσεις κ.λπ., καθώς και φάρμακα από βότανα. Όλα αυτά συντελούσαν στο να μετριάζονται τα συμπτώματα της ασθένειας και να βελτιώνεται η κατάσταση των ασθενών. Ασφαλώς δε, αρκετοί από αυτούς θεραπεύονταν κατά το στάδιο αυτό της φυσικής θεραπευτικής αγωγής.

      Υπήρχαν όμως και πολλές πιο δύσκολες καταστάσεις, για τις οποίες δεν ήταν δυνατόν να έχει αποτέλεσμα οποιαδήποτε φυσική αγωγή. Στις περιπτώσεις αυτές εφαρμοζόταν μια διαφορετική μέθοδος, ή οποία λεγόταν εγκοίμησις. Δηλαδή, ο ασθενής κοιμόταν σε έναν ειδικό χώρο του Ασκληπιείου, το Άβατον, και κατά τη διάρκεια του ύπνου εμφανιζόταν ο θεός Ασκληπιός και θεράπευε ο ίδιος τον ασθενή, από οποιαδήποτε πάθηση και αν υπέφερε.

      Όπως φαίνεται, τέτοιες θεραπείες εγίνοντο σε όλα τα Ασκληπιεία. Όμως είναι γνωστές μόνο μερικές από το Ασκληπιείο της Επιδαύρου, όπου κατά τις ανασκαφές βρέθηκαν δύο στήλες στις οποίες αναγράφονται 44 συνολικά θεραπείες ασθενών, με το σύντομο ιστορικό του καθενός και τον τρόπο της θεραπείας του. Όπως έγραφαν οι στήλες, τίποτα δεν είναι αδύνατο για τον θεό της Ιατρικής.

      Δύο από τις θεραπείες αυτές είναι οι εξής:

• Σε έναν άνδρα έλειπε εντελώς ο ένας οφθαλμός του, στον οποίο είχε μόνο τα βλέφαρα. Καθώς κοιμόταν, του φάνηκε ότι ο θεός παρασκεύασε κάποιο φάρμακο και ανοίγοντας τα βλέφαρα το έχυσε μέσα σε αυτά. Όταν έγινε ημέρα, ξύπνησε και έβλεπε κανονικά και από τους δύο οφθαλμούς.
• Ένας άλλος άντρας επί 6 χρόνια είχε μέσα στη γνάθο του το άκρο μίας λόγχης. Αφού κοιμήθηκε, ο θεός έβγαλε τη λόγχη και του την έδωσε στα χέρια του. Το πρωί ξύπνησε υγιής  κρατώντας στα χέρια του τη λόγχη.

      Υπήρχαν όμως περιπτώσεις που δεν επιτυγχανόταν η θεραπεία του ασθενούς με την εγκοίμηση, ή γινόταν με άλλους τρόπους, όπως φαίνεται από άλλες σωζόμενες επιγραφές.

      Οι αρχαίοι συγγραφείς δεν αναφέρουν σχεδόν τίποτε από όσα συνέβαιναν στα Ασκληπιεία. Μόνο ο Αριστοφάνης στην κωμωδία του «Πλούτος» σατιρίζει αυτά που συνέβησαν κατά την εγκοίμηση του τυφλού Πλούτου στο Ασκληπιείο του Πειραιώς, όπου και θεραπεύτηκε.

      Σχετικά με τις θαυματουργικές θεραπείες στο Ασκληπιείο της Επιδαύρου, οι απόψεις των νεώτερων μελετητών χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: Άλλοι αποδέχονται την πραγματικότητα των θεραπειών αυτών, ενώ άλλοι την απορρίπτουν, λέγοντας ότι γίνονταν με καθαρά ιατρικές μεθόδους ή ήσαν φανταστικά τερατολογήματα.

      Η δεύτερη περίπτωση δεν είναι δυνατόν να ευσταθεί, διότι σε κάθε περίπτωση αναφερόταν το όνομα του ασθενούς και ο τόπος καταγωγής του, οπότε οποιαδήποτε ψευδής ή φανταστική θεραπεία θα μπορούσε πολύ εύκολα να αποκαλυφθεί και θα αποτελούσε μεγάλη δυσφήμηση για το Ασκληπιείο.

      Επομένως η πραγματικότητα των θεραπειών θεωρείται αναμφισβήτητη. Τούτο επιβεβαιώνεται από τα πολλά θαύματα που συνέβαιναν πάντοτε και συμβαίνουν μέχρι σήμερα σε θρησκευτικούς χώρους, όπως στην Παναγία της Τήνου και αλλού.

      Διευκρινίζουμε, όμως, ότι όλα αυτά δεν είναι ακριβώς θαύματα, αλλά σωστότερα πρέπει να λέγονται «πνευματικές θεραπείες». Δηλαδή υψηλές Ιατρικές Οντότητες του Πνευματικού Κόσμου επενέβαιναν και θεράπευαν τους ασθενείς. Κατά τις επεμβάσεις αυτές έδιναν τα ονόματα των δύο γνωστών θεών, του Απόλλωνα και του Ασκληπιού, ώστε να ενδυναμώνεται η πίστη του κόσμου προς τις θείες δυνάμεις.

      Αυτές οι υψηλές Πνευματικές Οντότητες ουδέποτε έπαυαν να φροντίζουν τους ανθρώπους και να εκδηλώνουν τις θεραπευτικές τους δυνάμεις σε κάθε κατάλληλη ευκαιρία, ανεξάρτητα από τους θρησκευτικούς τύπους. Ο σημαντικότερος παράγων ως προς το θέμα αυτό ήταν και είναι η πραγματική ΠΙΣΤΗ. Εάν λοιπόν, οι άνθρωποι καλλιεργήσουν και ενδυναμώσουν την πίστη τους, είναι πολύ πιθανό ότι θα μπορέσουν να θεραπευτούν.

      Εκτός αυτού, εάν βρεθούν κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι, με πίστη προς τον Θεό, και διοργανώσουν σύγχρονα κέντρα, τα οποία να λειτουργούν ανάλογα με τα αρχαία Ασκληπιεία, είναι βέβαιο ότι θα επιτύχουν πολλά θαυμαστά αποτελέσματα. Αυτό θα αποτελέσει την καλλίτερη επιβεβαίωση για την αλήθεια των θαυματουργικών θεραπειών στην Επίδαυρο.

Ευχαριστώ.

[1]. Το όνομα Ασκληπιός ετυμολογείται από το ρήμα ασχάλλω ή ασχαλώ, (=στεναχωρούμαι, υποφέρω) και τη λέξη ηπίως (=ήπια, μαλακά, καταπραϋντικά). Ούτω: ασχάλω + ηπίως > Ασχαλ-ηπιός > Ασκληπιός, σημαίνει κατά λέξη: «αυτός που κάνει τον άνθρωπο να καταπραΰνεται.

Βιβλιογραφία:

Ο Πνευματισμός και ο Σύγχρονος Άνθρωπος  

www.dmakrygiannis.gr  

www.divinelight.org.gr