Στην Καινή Διαθήκη υπάρχουν μερικά εδάφια τα οποία ερμηνεύονται με την έννοια της μετενσάρκωσης. Εδώ θα εξετάσουμε τα σημαντικότερα από αυτά.

1) Η διδασκαλία των νεκρών

      Στην Επιστολή Α΄ Πέτρου 4, 6 λέγεται ότι ο Χριστός κήρυξε το Ευαγγέλιο και στους νεκρούς, «ἵνα κριθῶσι μέν κατά ἀνθρώπους σαρκί, ζῶσι δέ κατά θεόν πνεύματι». Αυτό σημαίνει ότι οι νεκροί δεν είναι νεκροί, αλλά ζουν κοντά στον Θεό ως πνεύματα, και διδάσκονται «ἵνα κριθῶσι κατά ἀνθρώπους σαρκί», δηλαδή για να επανέλθουν με σάρκα μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να κριθούν πάλι για τις πράξεις τους.

      Ο στίχος αυτός δηλώνει σαφέστατα την μετενσάρκωση, διότι με τη λέξη «σάρκα» εννοείται ένα νέο υλικό σώμα. Όμως οι νεώτεροι μεταφραστές τον μέλλοντα χρόνο «ίνα κριθώσι» τον αποδίδουν με τον αόριστο «εκρίθησαν» που δεν είναι σωστός εννοιολογικά.

      Συνήθως πιστεύεται ότι οι νεκροί στην τελική κρίση θα κριθούν αποκλειστικά βάσει της προηγούμενης ζωής τους. Στην περίπτωση αυτή όμως, δεν υπήρχε λόγος να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο και σ’ αυτούς, διότι δεν θα είχε καμία επίπτωση για την τελική κρίση τους. Το γεγονός, λοιπόν, ότι διδάχτηκαν και συνεχίζουν να διδάσκονται, σημαίνει ότι αυτή η διδασκαλία θα συντελέσει στη βελτίωση της θέσης τους. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνον με την επάνοδό τους στη γήινη ζωή, ώστε να κριθούν στην πράξη εάν έχουν αφομοιώσει τα όσα διδάχτηκαν.

2) Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής

      Ο Ιησούς Χριστός αναφερόμενος στον Ιωάννη τον Βαπτιστή, είπε τα εξής: «Όλοι οι προφήτες και ο νόμος έως του Ιωάννου επροφήτευσαν, και αν θέλετε να το δεχθήτε “αὐτός ἐστιν Ἡλίας ὁ μέλλων ἔρχεσθαι“». (Κατά Ματθαίον 11, 14)

      Με τη φράση αυτή επιβεβαιώνεται η συνταύτιση των δύο προσώπων, δηλαδή η ψυχοπνευματική οντότητα που είχε ενσαρκωθεί ως ο Ηλίας, ενσαρκώθηκε πάλι ως ο Ιωάννης.

      Υπάρχει όμως και το δεύτερο σκέλος της φράσης «ὁ μέλλων ἔρχεσθαι», που σημαίνει κατά λέξη «αυτός που μέλλει να έλθει». Εδώ ο Ιησούς προφητεύει μια νέα ενσάρκωση του Ιωάννη στο απώτερο μέλλον. Αυτή, από όσα γνωρίζουμε, δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα. Ίσως όμως δεν βρίσκεται μακριά από την εποχή μας, διότι μόνο μια υψηλή Ουράνια Οντότητα θα μπορέσει να βάλει κάποια τάξη στη σημερινή αλλοπρόσαλλη κατάσταση της ανθρωπότητος.

      Τη συνταύτιση των δύο προσώπων αποδέχεται και ο Ιωάννης Χρυσόστομος, λέγοντας ότι «αυτός είναι εκείνος και εκείνος αυτός» (PG 57, 422).

3) Ο εκ γενετής τυφλός

      Όταν ο Χριστός με τους μαθητές του συνάντησαν έναν τυφλό εκ γενετής, οι Μαθητές τον ρώτησαν: «Διδάσκαλε, ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, για να γεννηθεί τυφλός;» (Κατά Ιωάννην 9, 1-3).

      Το δύσκολο σημείο είναι, τι νόημα είχε η ερώτηση των Μαθητών, εάν αμάρτησε ο ίδιος για να γεννηθεί τυφλός. Από τους σχολιαστές του κειμένου δίδονται διάφορες ερμηνείες, αλλά πιστεύουμε ότι η πιο αντικειμενική ερμηνεία είναι η μετενσάρκωση. Ο Χριστός είχε διδάξει στους Μαθητές του, ότι ο κάθε άνθρωπος τιμωρείται στη νέα ζωή του για όσα αμαρτήματα είχε διαπράξει στην προηγούμενη. Οι Μαθητές λοιπόν, υπέβαλαν τη συγκεκριμένη ερώτηση, υποκινούμενοι από αυτή τη διδασκαλία..

4) Ο επί 38 έτη κατάκοιτος

      Στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, όπου εγίνοντο θαυματουργικές θεραπείες, υπήρχε ένας κατάκοιτος επί 38 έτη. Όταν τον θεράπευσε ο Ιησούς του είπε: «Ιδού τώρα έγινες υγιής. Μην αμαρτάνεις πλέον για να μη σου συμβεί κάτι χειρότερο» (Κατά Ιωάννην 5, 1-14).

      Η κατάστασή του, λοιπόν, ήταν αποτέλεσμα κάποιων αμαρτιών του. Όμως είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μια τόσο βαριά ασθένεια και τόσο μεγάλης διάρκειας οφειλόταν σε αμαρτίες της τότε ζωής του, όταν ήταν ακόμα υγιής. Η μόνη πειστική και δικαιολογημένη εξήγηση είναι ότι η ασθένεια αυτή οφειλόταν σε πολλά συσσωρευμένα αμαρτήματα από προηγούμενες διαβιώσεις του. Συνεπώς και εδώ επιβεβαιώνεται όχι μόνο η έννοια της μετενσάρκωσης, αλλά και το ότι όλες οι δοκιμασίες μας οφείλονται σε δικές μας παλαιότερες αμαρτίες, για να εξιλεωθούμε από αυτές.

Ευ­χα­ρι­στώ.

Βιβλιογραφία:

Ο Πνευματισμός και ο Σύγχρονος Άνθρωπος  

www.dmakrygiannis.gr  

www.divinelight.org.gr