Μεταφυσικές Αναζητήσεις

Τα με­τα­φυ­σι­κά προ­βλή­μα­τα α­πα­σχο­λούν σχε­δόν ό­λους τους αν­θρώ­πους. Γι’ αυ­τό πα­ρου­σι­ά­ζε­ται αυ­τή η σει­ρά των κει­μέ­νων, μέ­σα α­πό τα ο­ποί­α θα δο­θούν με α­πλό και κα­τα­νο­η­τό τρό­πο, α­παν­τή­σεις σε ό­λα τα με­τα­φυ­σι­κά θέ­μα­τα και ε­ρω­τή­μα­τα. η Με­τα­φυ­σι­κή. Εί­ναι η άλ­λη πλευ­ρά της φυ­σι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας. Ό­πως έ­να νό­μι­σμα έ­χει δύ­ο ό­ψεις, έ­τσι υ­πάρ­χουν και δύ­ο υ­πο­στά­σεις ό­λων των πραγ­μά­των, η φυ­σι­κή και η με­τα­φυ­σι­κή.

66

audio

      Εν­σάρ­κω­ση λέ­γε­ται η κά­θο­δος της ψυ­χο­πνευ­μα­τι­κής ον­τό­τη­τος (της ψυ­χής) α­πό τον Πνευ­μα­τι­κό Κό­σμο και η εγ­κα­τά­στα­σή της μέ­σα στο υ­λι­κό σώ­μα.

      Ό­πως έ­χου­με ε­ξη­γή­σει σε άλ­λα κεί­με­νά μας, η ψυ­χή εί­ναι η κι­νη­τή­ρια δύ­να­μη του σώ­μα­τος. Το σώ­μα εί­ναι έ­νας πο­λυ­πλο­κό­τα­τος μη­χα­νι­σμός, αλ­λά δεν παύ­ει να εί­ναι υ­λι­κός. Και ως γνω­στόν η ύ­λη εί­ναι α­δρα­νής, δη­λα­δή δεν μπο­ρεί να κι­νεί­ται α­πό μό­νη της. Αν­τι­θέ­τως, τα έμ­βια όν­τα κι­νούν­ται α­πό μό­να τους. Το φαι­νό­με­νο της κί­νη­σης α­πο­δει­κνύ­ει ό­τι εμ­πε­ρι­έ­χουν και έ­να μη υ­λι­κό στοι­χεί­ο, το ο­ποί­ο εί­ναι η ψυ­χή. Γι’ αυ­τό έ­χου­με ει­πεί, ό­τι κά­θε σώ­μα που μπο­ρεί να κι­νεί­ται α­πό μό­νο του, πε­ρι­έ­χει και κά­ποι­ο εί­δος ψυ­χής. Με άλ­λα λό­για, η ψυ­χή εί­ναι ο χει­ρι­στής του βι­ο­λο­γι­κού μη­χα­νι­σμού του σώ­μα­τος μέ­σα στο ο­ποί­ο εί­ναι εγ­κα­τε­στη­μέ­νη.

      Η εν­σάρ­κω­ση προ­ϋ­πο­θέ­τει ό­τι οι ψυ­χές υ­πάρ­χουν ως αυ­το­τε­λείς ον­τό­τη­τες και α­πλώς κα­τέρ­χον­ται μέ­σα στο νέ­ο σώ­μα. Ό­μως σή­με­ρα έ­χει ε­πι­κρα­τή­σει η ά­πο­ψη ό­τι οι ψυ­χές δεν προ­ϋ­πάρ­χουν, αλ­λά με κά­θε νέ­α γέν­νη­ση δη­μι­ουρ­γεί­ται και μια νέ­α ψυ­χή.

      Στην πε­ρί­πτω­ση αυ­τή δη­μι­ουρ­γούν­ται πολ­λά ε­ρω­τή­μα­τα, σχετικά με τις πολύ μεγάλες ανισότητες και διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, τις ταλαιπωρίες μερικών από ασθένειες ή ατυχήματα, τους θανάτους μικρών παιδιών ή νηπίων, την επικράτηση των κακών και πονηρών ανθρώπων, την κοινωνική αδικία κ.λπ.

      Όλα αυτά δεν συμβιβάζονται με την δικαιοσύνη και την αγαθότητα του Θεού. Αν­τί­θε­τα, με την α­πο­δο­χή της προ­ΰ­παρ­ξης των ψυ­χών και της με­τεν­σάρ­κω­σης, σε ό­λα τα πα­ρα­πά­νω ε­ρω­τή­μα­τα δί­δον­ται οι σω­στές α­παν­τή­σεις.

      Έ­να άλ­λο ε­ρώ­τη­μα που α­πα­σχο­λεί τους θε­ο­λό­γους και τους φι­λό­σο­φους, εί­ναι το πό­τε α­πο­κτά την ψυ­χή έ­να κυ­ο­φο­ρού­με­νο βρέ­φος. Συ­νή­θως λέγεται, ό­τι αυ­τό γί­νε­ται σε κά­ποι­ον μή­να της κύ­η­σης, ό­ταν το σώ­μα του εμ­βρύ­ου εί­ναι α­να­πτυγ­μέ­νο αρ­κε­τά. Ό­μως οι Ου­ρά­νιοι Δι­δά­σκα­λοι έ­χουν α­πο­κα­λύ­ψει, ό­τι η ψυ­χή ει­σέρ­χε­ται και εγ­κα­θί­στα­ται στο σώ­μα ταυ­τό­χρο­να με την πρώ­τη α­να­πνο­ή του βρέ­φους ό­ταν γεν­νη­θεί.

      Αυ­τό ση­μαί­νει ό­τι το κυ­ο­φο­ρού­με­νο έμ­βρυ­ο δεν έ­χει ψυ­χή, ό­σο βρί­σκε­ται μέ­σα στην κοι­λιά της μη­τέ­ρας του. Α­πό την ά­πο­ψη αυ­τή, θα μπο­ρού­σαν να θε­ω­ρη­θούν δι­και­ο­λο­γη­μέ­νες οι ε­κτρώ­σεις, με τον ι­σχυ­ρι­σμό ό­τι δεν α­πο­τε­λούν φό­νο. Κά­τι τέ­τοι­ο δεν ι­σχύ­ει, δι­ό­τι υ­πάρ­χει και μί­α άλ­λη ά­γνω­στη πλευ­ρά στο θέ­μα αυ­τό.

      Συγ­κε­κρι­μέ­να, οι Ου­ρά­νιοι Δι­δά­σκα­λοι έ­χουν α­πο­κα­λύ­ψει ε­πί­σης, ό­τι α­πό την πρώ­τη στιγ­μή της σύλ­λη­ψης κα­θο­ρί­ζε­ται και η ψυ­χή που θα ει­σέλ­θει στο νέ­ο σώ­μα, ό­ταν γεν­νη­θεί. Έ­τσι η ψυ­χή αυ­τή φρον­τί­ζει το μελ­λον­τι­κό σώ­μα της, α­νά­λο­γα με τις πνευ­μα­τι­κές δυ­νά­μεις που δι­α­θέ­τει. Γι’ αυ­τό μια γυ­ναί­κα που κυ­ο­φο­ρεί, εί­ναι ι­ε­ρή ον­τό­τη­τα, δι­ό­τι συν­δέ­ε­ται ά­με­σα με τον Πνευ­μα­τι­κό Κό­σμο.

      Οι ον­τό­τη­τες που προ­ο­ρί­ζον­ται να εν­σαρ­κω­θούν εί­ναι ά­πει­ρες, και ε­κεί­νη που ε­πι­τυγ­χά­νει να συν­δε­θεί με έ­να γο­νι­μο­ποι­η­μέ­νο ω­ά­ριο, αι­σθά­νε­ται σαν να κέρ­δι­σε τον πρώ­το α­ριθ­μό του λα­χεί­ου. Ε­άν ό­μως χά­σει αυ­τή τη μο­να­δι­κή ευ­και­ρί­α, αι­σθά­νε­ται πο­λύ με­γά­λη α­πο­γο­ή­τευ­ση. Δι­ό­τι με την έ­κτρω­ση εί­ναι σαν να κα­τα­στρέ­φε­ται το γραμ­μά­τιο του λα­χεί­ου, ο­πό­τε δεν μπο­ρεί να ει­σπρά­ξει το πο­σόν που κέρ­δι­σε.

      Ό­λες οι ον­τό­τη­τες γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά τις συν­θή­κες της ζω­ής που πρό­κει­ται να ζή­σουν. Α­κό­μη και ε­άν αυ­τές εί­ναι δύ­σκο­λες, προ­τι­μούν ο­πωσ­δή­πο­τε να εν­σαρ­κω­θούν δι­ό­τι αι­σθά­νον­ται πως αυ­τό εί­ναι α­πα­ραί­τη­το για την ε­ξέ­λι­ξή τους.

      Η εν­σάρ­κω­ση των ψυ­χών εί­ναι έ­να α­πό τα με­γα­λύ­τε­ρα μυ­στή­ρια της Δη­μι­ουρ­γί­ας. Εί­ναι ο κεν­τρι­κός ά­ξο­νας για τη δι­αι­ώ­νι­ση της ζω­ής στον γή­ι­νο κό­σμο.

      Ευ­χα­ρι­στώ.


Βιβλιογραφία:

Ο Πνευματισμός και ο Σύγχρονος Άνθρωπος   ISBN: 960-7874-07-2

www.dmakrygiannis.gr  

www.divinelight.org.gr