Το βι­βλί­ο χω­ρί­ζε­ται σε 4 Κε­φά­λαι­α, σε κά­θε έ­να α­πό τα ο­ποί­α ε­ξε­τά­ζε­ται μια ι­δι­αί­τε­ρη πλευ­ρά του αυ­το­κρά­το­ρα, ώ­στε η τε­λι­κή σύν­θε­σή τους να α­πο­δώ­σει την ο­λο­κλη­ρω­μέ­νη ει­κό­να της φυ­σι­ο­γνω­μί­ας του. Αυ­τά εί­ναι:

     Κεφ. Α. «Ο Ι­στο­ρι­κός Ι­ου­λια­νός», ή­τοι η δι­α­δρο­μή του μέ­σα α­πό τα ι­στο­ρι­κά γε­γο­νό­τα της ε­πο­χής ε­κεί­νης, και οι στρα­τι­ω­τι­κές ή άλ­λες δρα­στη­ρι­ό­τη­τές του.

     Κεφ. Β. «Ο Θρη­σκευ­τι­κός Ι­ου­λια­νός», ή­τοι οι θε­ο­λο­γι­κές, φι­λο­σο­φι­κές και θρη­σκευ­τι­κές πε­ποι­θή­σεις του, έ­τσι ό­πως α­να­δει­κνύ­ον­ται α­πό τα ί­δια του τα έρ­γα κυ­ρί­ως, αλ­λά και μέ­σα α­πό τα έρ­γα άλ­λων συγ­γρα­φέ­ων.

     Κεφ. Γ. «Ο “Με­τα­φυ­σι­κός” Ι­ου­λια­νός», ή­τοι η δι­ε­ρεύ­νη­ση των θε­ουρ­γι­κών και μα­γι­κών δρα­στη­ρι­ο­τή­των του, οι ο­ποί­ες α­πο­τε­λού­σαν το α­φα­νές υ­πό­βα­θρο ό­λων των ε­νερ­γει­ών του. Η πλευ­ρά αυ­τή του αυ­το­κρά­το­ρα εί­ναι η λι­γό­τε­ρο δι­ε­ρευ­νη­μέ­νη σε βά­θος, δι­ό­τι ό­σα α­πο­κα­λύ­πτει δεν γί­νον­ται ευ­κό­λως πι­στευ­τά ως πραγ­μα­τι­κά γε­γο­νό­τα.

     Κεφ. Δ. Ο Αν­τι­χρι­στι­α­νι­κός Ι­ου­λια­νός, ή­τοι οι ε­νέρ­γει­ες, πρά­ξεις και δι­α­θέ­σεις του γε­νι­κά ε­ναν­τί­ον των χρι­στια­νών, τό­σο ως α­τό­μων που ζού­σαν ε­κεί­νη την ε­πο­χή, ό­σο και ε­ναν­τί­ον της χρι­στι­α­νι­κής δι­δα­σκα­λί­ας και του προ­σώ­που του Ι­η­σού Χρι­στού.

     Σε γε­νι­κές γραμ­μές, η προ­σω­πι­κό­τη­τα του Ι­ου­λια­νού πα­ρου­σιά­ζει δύ­ο ό­ψεις: μί­α φω­τει­νή και μί­α σκο­τει­νή. Η φω­τει­νή ό­ψη εκ­δη­λώ­θη­κε με το αν­θρω­πι­στι­κό του έρ­γο ως καί­σα­ρας στη Γα­λα­τί­α και με τις συ­νε­χείς νί­κες ε­ναν­τί­ον των βαρ­βά­ρων. Η σκο­τει­νή ό­ψη εκ­δη­λώ­θη­κε με την προ­σή­λω­σή του στις πα­γα­νι­στι­κές λα­τρεί­ες και τη θε­ουρ­γί­α, κα­θώς και με τους πο­λύ­μορ­φους δι­ωγ­μούς ε­ναν­τί­ον των χρι­στια­νών. Έ­τσι, τα μεν θε­τι­κά στοι­χεί­α της ον­τό­τη­τάς του προσ­δι­ό­ρι­σαν την θε­α­μα­τι­κή του ά­νο­δο στην ε­ξου­σί­α, ε­νώ τα αρ­νη­τι­κά στοι­χεί­α, που ό­πως φαί­νε­ται ή­σαν ι­σχυ­ρό­τε­ρα, ε­πέ­φε­ραν τε­λι­κά την α­πό­το­μη πτώ­ση του, με τον τρα­γι­κό θά­να­το και την δυ­σμε­νή υ­στε­ρο­φη­μί­α του.

     Μέ­σα α­πό τις α­να­λύ­σεις του βι­βλί­ου προ­βάλ­λουν και με­ρι­κές πτυ­χές α­πό τις δρα­στη­ρι­ό­τη­τες του Ι­ου­λια­νού, ά­γνω­στες στο ευ­ρύ κοι­νό, ό­πως η ε­να­σχό­λη­σή του με τη μα­γεί­α και τη θε­ουρ­γί­α, η θρη­σκευ­τι­κή προ­σέγ­γι­ση των Ε­βραί­ων, τα πα­νούρ­γα σχέ­διά του για την ο­λο­κλη­ρω­τι­κή ε­ξόν­τω­ση των χρι­στια­νών και οι αν­θρω­πο­θυ­σί­ες.

     Η α­νά­πτυ­ξη ό­λων των θε­μά­των γί­νε­ται με την συ­στη­μα­τι­κή πα­ρά­θε­ση πολ­λών α­πο­σπα­σμά­των α­πό τα ί­δια τα αρ­χαί­α κεί­με­να (σε με­τά­φρα­ση), ώ­στε οι α­πό­ψεις του συγ­γρα­φέ­α να τεκ­μη­ρι­ώ­νον­ται με α­σφα­λέ­στε­ρες βά­σεις.

     Ό­σο για την προ­σπά­θεια α­να­βί­ω­σης της αρ­χαί­ας ελ­λη­νι­κής θρη­σκεί­ας, α­πο­δει­κνύ­ε­ται ό­τι ή­ταν έ­να προ­κά­λυμ­μα των πραγ­μα­τι­κών του σκο­πών, δι­ό­τι ο ί­διος λά­τρευ­ε μό­νον τον θε­ό Ή­λιο-Μί­θρα και τη μη­τέ­ρα των θε­ών Κυ­βέ­λη, και μά­λι­στα εί­χε μυ­η­θεί στα Μι­θρα­ϊ­κά μυ­στή­ρια.